Ton Hendriks is verkeersdeskundige van de ANWB en afgestudeerd op olifantenpaadjes. In zijn omgeving werden die altijd ‘Ton-paadjes’ genoemd, maar hij ruilt die term nu graag in voor olifantenpaadjes. Opvallende constatering was destijds dat ‘langzame weggebruikers’ aan het begin van hun verplaatsing vrij makkelijk een omweg accepteren, maar zodra de bestemming in zicht is niet meer. Dat verklaart de grote concentratie olifantenpaadjes bij bestemmingen als treinstations, grote kantoren en ziekenhuizen die al snel in zicht komen. Ton Hendriks heeft na bestudering van de paadjes wel een harde conclusie getrokken: ‘Zolang er gras is, zijn er ook olifantenpaadjes.’