Als fotograaf heb ik ooit 100 inspraakavonden bezocht. Veel nieuwe plannen voor wijken en gebouwen. Daar heb ik heel veel artist impressions langs zien komen, 3-dimensionale toekomstbeelden die het publiek het ideaalplaatje van het architectenbureau toont. Twee zaken vallen daarbij op: de zon schijnt altijd en er staan geen olifantenpaadjes op.
Als ik dus kan concluderen dat stedenbouwkundigen olifantenpaadjes geen esthetische aanwinst vinden, vraag ik mij af waarom zij geen maatregelen nemen. Is dit bewuste struisvogelpolitiek?
