In Nederland is de term olifantenpad in bestuurlijke kring en bij landschapsarchitecten heel gangbaar. De Fransen hebben de paadjes vernoemd naar een ander lastdier, ze noemen het chemin de l’âne (Pad van de Ezel). Toch oogsten de termen Elephants Path of Donkey’s Path weinig hits bij Google. De Engelsen bleken de meesterlijke term Desire Line of Desire Path te gebruiken. Dat dekt de lading natuurlijk veel beter en giet er ook nog een poëtische saus overheen: Het pad der verlangen. De Spanjaarden zitten op de Engelse lijn met Sendoros de deseo. De Duitsers hebben het over trampelpfaden. Opvallend toch dat het Nederlandse taalgebied de olifant heeft uitgekozen. De Nederlandse paadjes zijn vernoemd naar de gelijkenis die zij vertonen met de paadje uit de jungle die gemaakt worden door echte olifanten. Die zijn zo kolossaal dat zij ook in de jungle altijd de kortste weg van A naar B kunnen nemen.