Toen het tweede oude heerschap in korte tijd mij benaderde met de mededeling dat ‘Maarten ’t Hart op tv een theorie over olifantenpaadjes had losgelaten’, heb ik bij de schrijver zelf maar eens navraag gedaan. Het was inderdaad op tv geweest. In 1977. Erik van Zuylen had een documentaire gemaakt met de titel ‘Maarten ‘t Hart en de ingesleten gewoonte’. Die senioren hadden blijkbaar een olifantengeheugen.
Na wat mailtjes heen en weer kon in mijn nopjes zijn met de toegezegde medewerking voor een kort stukje in mijn boek. Al sinds de start van zijn studie biologie in 1962 had ’t Hart de paadjes op de korrel en het onderwerp fascineert hem nog steeds.
Maar zal het wel een positief stuk worden? Bij het lezen van zijn laatste boek ‘dienstreizen van een thuisblijver’ schrok ik toch even op pagina 22. Daar kwalificeert hij met Flannery O’Connor het fotografengilde als ‘The lowest breed of men.’ Oei. Al kom ik binnen de beroepsgroep wel eens een flapdrol tegen, ik hoop maar dat ik de uitzondering zal blijken die de regel bevestigt.
Hier ’t Hart in de film van Erik van Zuylen uit 1977. Dit is een screenshot, het fragment is op de expositie te zien.